Fitz' eerste carnaval!

Hoppa!Fleske erin en doorrr

Mijn lieve mama

Gastblog!

Hallo moeder’s (2b), ik ben Ivanka en moeder van Liv (4jaar) en samen met de vader van Liv wonen wij op IJburg. Ik werk parttime als editor bij Eyeworks.

Even terug naar de dag van de geboorte, een dag om nooit te vergeten (dat bedoel ik positief en negatief) ik zal de bevalling achterwegen laten.....

Ok na 26 uur pijn lijden is de geboorte van je kind een bijzonder moment en het begin van een nieuw leven voor jou, je man en je kind. Toen ik Liv in mijn armen kreeg was ik verkocht! Dit mensje is nu mijn nummer 1 en alle clichés zijn waar.

De hele dag wil je over je kind praten, je maakt honderden foto’s en filmpjes.

Haar eerste lach, haar eerste rit in de kinderwagen,  haar eerste fruithapje, haar eerste jurkje.

De hele dag liep ik met een fotocamera op zak om haar in elke positie te fotograferen. Toen zat ik nog niet op FaceBook (gelukkig maar) anders kon iedereen meegenieten van mijn obsessie.

Het was al snel duidelijk dat Liv een eigen willetje had. Ze wilde alleen in slaap vallen bij mij op mijn buik en als ze eenmaal sliep, legde ik haar in de wieg en moest ik op mijn tenen de kamer verlaten. En als ze ook maar 1 kraakje op de vloer hoorde, zat ze alweer rechtop in bed.

De kinderwagen vond ze ook niks. Ze wilde alles zien. De babybjorn was een uitkomst!

Alles deed ik met dat ding. Met Liv hangend aan mijn buik ging ik stofzuigen, boodschappen doen, fietsen, zolang ze maar kon meekijken.

Liv is voor mijn gevoel erg kort baby geweest. Met 6 maanden kroop ze, met 8 maanden stond ze en met 10 liep ze al! Zo gek om zo’n baby te zien lopen!

Als Liv is 1,5 is, gaat het opvoeden echt beginnen. Opvoeden vind ik het moeilijkste van het moeder zijn. Maar ook het belangrijkst! Je wilt je normen en waarden goed overbrengen.

Maar tegelijkertijd wil je niet die strenge moeder zijn die de hele dag politieagentje speelt. Al snel passen wij de Nanny trucjes toe op ons eigen gezin. Thank god dat dit programma bestaat!

Als Liv na 3 x niet luistert wordt ze op de gang gezet. Dit lijkt te werken en tot op de dag van vandaag maken we er nog steeds gebruik van.

Rond haar tweede jaar wordt het echt een dametje. Ze kopieerd bepaald gedrag van ons (zo confronterend) maar super leuk! Ook gaat ze al aardig praten. Niet volledige zinnen maar ik kan ze begrijpen en zij begrijpt mij...... nou ja alleen het woordje NEE begrijpt ze niet.

Rond de 3 jaar komt de kinderpubertijd wordt er gezegd. Dit kan ik bevestigen. Het woordje Nee is nu op een heel ander niveau. Een voorbeeld. We waren in de speeltuin en het was tijd om te gaan. Na 3 keer lief en duidelijk zeggen dat we naar huis gaan, wordt madame boos en roept:” nee we gaan niet naar huis anders laat ik mijn fiets staan en loop ik weg” Ik stond perplex. Wie is nu de moeder?? We moeten ook vaak lachen om bepaalde uitspraken: Opa kwam met een groot zwart fotoboek aan om ons wat foto’s te laten zien. Liv:”Opa is dat uw laptop?”

En de momenten dat we samen in bed liggen en ze plotseling zegt dat ze van mij houdt........

En nu is ze alweer 4 jaar en gaat ze volle dagen naar school. De tijd gaat zo snel. Ik geniet elk moment van de dag van haar en als ik moet werken, kan ik niet wachten om naar huis te gaan om haar weer te zien.  En als ze uit logeren is, mis ik haar voetstap geluidjes, haar geklets......haar aanwezigheid. Ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.

Mijn nieuwe leven....

Mijn leven als puzzel

Mijn nieuwe leven brengt t nodige denkwerk met zich mee. Ze (de pro's) zeggen dat t beter wordt en ik raak er ook vast getraind in, maar voorlopig heb ik de combinatie eigen zaak+baby+hond+verhuizen+sociaal leven nog lang niet onder de knie. Ik schets afgelopen weekend.


Vrijdag
Ik werk, man moet om 16:00 uur in Hilversum zijn voor werk dus brengt baby+overlevingspakket (luiers,eten,fles etc.) naar winkel. Vanaf de winkel  loop ik naar vrienden met een oppas waar Fitz vanavond  blijft omdat wij een feestje hebben. Make up en avond tenue zijn's ochtends al meegenomen vanaf huis. Ik blijf tot 23:30 uur op t feestje en ga dan met zwangere vriendin naar huis om de oppas af te lossen om daarna door man, die dan net uit Hilversum komt, weer opgehaald te worden. Dan zijn we weer net op tijd thuis om de hond uit te laten (die dan dus al vanaf 's middags alleen thuis is)  Tot zover t plan (zeg nou zelf, dit vereist toch t betere denkwerk?). Toen kwam de sneeuw (die ik overigens totaal niet had zien aankomen). Man deed er een uur over om naar de mij te komen, baby was bovendien al de hele dag huilerig, dus die kwam redelijk gestrest de winkel binnen. Hij wilde eigenlijk direct rechtsomkeert maken omdat zijn werk afgelast was en hij dan zelf op Fitz kon passen. Ik kon m overhalen om mee naar t feestje te gaan (hij was immers toch al onderweg en weer terug naar huis met de auto zou ook een hel zijn). De oppas hebben we niet veel uitgelegd, Fitz slaapt erg vast van 19:00 tot 22:30 en wij zouden op tijd terug zijn voor t laatste flesje (we waren zo moe dus wilden toch op tijd naar huis). Een paar uur (en wijntjes) later wilde ik nog lang niet naar huis. Fitz hebben we uiteindelijk om 2:00 uur opgehaald (met dank aan vriendin Isabelle die de oppas heeft afgelost). Na het laatste flesje was mama wel een beetje moe en is met jas,muts en kind in de armen, zittend op de bank in slaap gevallen. 


Zaterdag
Niks aan de hand. Man werkte pas 's middags en ik hoefde nergens heen. Mijn hersens hadden rust. En dat was, vanwege de ietwat katerige toestand, ook maar beter. Genoten van de vrije ochtend en het mooie weer.


Zondag
Begon niet goed, wilde al vroeg in de winkel zijn om voorbereidingen te treffen voor een groep van 17 man die 's middags kwam high tea-en. Halverwege t sleutel zoeken (een dagelijks terugkerende frustatie), besefte ik mij dat ik die in de winkel had laten liggen en dat ik moest wachten tot de andere meiden die die dag werkte in de winkel waren. Ik was inmiddels wel helemaal ready to go, dus ging ik maar. Duurt toch altijd lang bij de bakker en de tram komt ook niet altijd op tijd. Keurig om 11:00 uur in de winkel, waar we met 3 man sterk aan de dag begonnen. De oven draaide overuren, de laatste boodschappen gehaald, de tafel werd high tea waardig gedekt. Race tegen de klok. Rond 12 stroomde de zaak bovendien vol , bleken de kleine biologische appels geen sap te produceren en begaf de sapcentrifuge het. Haico kwam mij om 13:00 uur weer ophalen om bij het nieuwe huis te gaan kijken en de Fitz wisseltruc te doen, want hij moest door naar Hilversum om te werken. Ondertussen wachtte een vriend op ons op het nieuwe adres. Stress all over the place. Na het huisbezoek en wissel met kinderwagen weer terug naar de winkel gelopen voor een finishing touch aan high tea tafel. Vanuit daar naar een lunchafspraak met vriendin. Stuntelen met kinderwagen in cafe, kreeg Fitz zijn jas niet uit, de luiertas bleef onder de kinderwagen hangen, zoon janken vanwege honger. Toestanden! Afijn, 2 uur redelijk relaxed bij kunnen kletsen (tussendoor een flinke poepluier verschonen, HOERA ik heb extra romper bij me, BOE ik ben de billendoekjes vergeten). Toen op tijd weer naar huis gaan lopen want baby wil alweer bijna eten en heb niks meer bij mij. En de hond moet ook nog uit. En, oh ja, had ik al boodschappen voor mezelf? En hoe zit met de administratie? En de was moet ook nog uit de machine...  Zoals ik al zei: in mijn nieuwe leven moet ik meer plannen, beter organiseren en vooruit denken. Het is wat hoor. Maar ik word vast ook een pro. Ooit.