Gastblog!

Hallo moeder’s (2b), ik ben Ivanka en moeder van Liv (4jaar) en samen met de vader van Liv wonen wij op IJburg. Ik werk parttime als editor bij Eyeworks.

Even terug naar de dag van de geboorte, een dag om nooit te vergeten (dat bedoel ik positief en negatief) ik zal de bevalling achterwegen laten.....

Ok na 26 uur pijn lijden is de geboorte van je kind een bijzonder moment en het begin van een nieuw leven voor jou, je man en je kind. Toen ik Liv in mijn armen kreeg was ik verkocht! Dit mensje is nu mijn nummer 1 en alle clichés zijn waar.

De hele dag wil je over je kind praten, je maakt honderden foto’s en filmpjes.

Haar eerste lach, haar eerste rit in de kinderwagen,  haar eerste fruithapje, haar eerste jurkje.

De hele dag liep ik met een fotocamera op zak om haar in elke positie te fotograferen. Toen zat ik nog niet op FaceBook (gelukkig maar) anders kon iedereen meegenieten van mijn obsessie.

Het was al snel duidelijk dat Liv een eigen willetje had. Ze wilde alleen in slaap vallen bij mij op mijn buik en als ze eenmaal sliep, legde ik haar in de wieg en moest ik op mijn tenen de kamer verlaten. En als ze ook maar 1 kraakje op de vloer hoorde, zat ze alweer rechtop in bed.

De kinderwagen vond ze ook niks. Ze wilde alles zien. De babybjorn was een uitkomst!

Alles deed ik met dat ding. Met Liv hangend aan mijn buik ging ik stofzuigen, boodschappen doen, fietsen, zolang ze maar kon meekijken.

Liv is voor mijn gevoel erg kort baby geweest. Met 6 maanden kroop ze, met 8 maanden stond ze en met 10 liep ze al! Zo gek om zo’n baby te zien lopen!

Als Liv is 1,5 is, gaat het opvoeden echt beginnen. Opvoeden vind ik het moeilijkste van het moeder zijn. Maar ook het belangrijkst! Je wilt je normen en waarden goed overbrengen.

Maar tegelijkertijd wil je niet die strenge moeder zijn die de hele dag politieagentje speelt. Al snel passen wij de Nanny trucjes toe op ons eigen gezin. Thank god dat dit programma bestaat!

Als Liv na 3 x niet luistert wordt ze op de gang gezet. Dit lijkt te werken en tot op de dag van vandaag maken we er nog steeds gebruik van.

Rond haar tweede jaar wordt het echt een dametje. Ze kopieerd bepaald gedrag van ons (zo confronterend) maar super leuk! Ook gaat ze al aardig praten. Niet volledige zinnen maar ik kan ze begrijpen en zij begrijpt mij...... nou ja alleen het woordje NEE begrijpt ze niet.

Rond de 3 jaar komt de kinderpubertijd wordt er gezegd. Dit kan ik bevestigen. Het woordje Nee is nu op een heel ander niveau. Een voorbeeld. We waren in de speeltuin en het was tijd om te gaan. Na 3 keer lief en duidelijk zeggen dat we naar huis gaan, wordt madame boos en roept:” nee we gaan niet naar huis anders laat ik mijn fiets staan en loop ik weg” Ik stond perplex. Wie is nu de moeder?? We moeten ook vaak lachen om bepaalde uitspraken: Opa kwam met een groot zwart fotoboek aan om ons wat foto’s te laten zien. Liv:”Opa is dat uw laptop?”

En de momenten dat we samen in bed liggen en ze plotseling zegt dat ze van mij houdt........

En nu is ze alweer 4 jaar en gaat ze volle dagen naar school. De tijd gaat zo snel. Ik geniet elk moment van de dag van haar en als ik moet werken, kan ik niet wachten om naar huis te gaan om haar weer te zien.  En als ze uit logeren is, mis ik haar voetstap geluidjes, haar geklets......haar aanwezigheid. Ik kan me geen leven meer zonder haar voorstellen.

Mijn nieuwe leven....